Oferta

Co to jest fizjoterapia stomatologiczna ?

Fizjoterapia stomatologiczna to kompleksowa terapia manualna w obrębie stawów skroniowo-żuchwowch (ang. TMJ- temporomandibular joint) oraz całego systemu stomatognatycznego.

Polega ona  na normalizacji napięć w obrębie aparatu mięśniowo-powięziowego twarzoczaszki i kręgosłupa szyjnego oraz przywrócenia fizjologicznej ruchomości żuchwy.

Rehabilitacja stosowana jest w przypadku występowania:

• zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego i bólu tego stawu
• bruksizmu
• bólów głowy i szumów usznych
• bólu  kręgosłupa szyjnego
• w stomatologii i ortodoncji
• przed i po zabiegach chirurgii szczękowo-twarzowej
• w logopedii

Typowe objawy w zaburzeniach TMJ

Kompleks żuchwowo- gnykowo-czaszkowy tworzy skomplikowany układ powiązań i zależności, dzięki któremu możemy mówić, gryźć, przełykać, wyrażać emocje a nawet oddychać. Jest on jednak narażony na silne  przeciążenia a także na stres.

Objawy, które lokalizują się w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, twarzy, głowy i szyi przyjmują wspólną nazwę zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego (TMD-temporomandibular disorder).

Metody terapii

Rehabilitacja stawów skroniowo-żuchwowych wymaga poznania przyczyny dolegliwości oraz ich  różnicowania. W zależności od przyczyny objawów dobieram metody do indywidualnych potrzeb pacjenta. Najczęściej jest to:

•  masaż mięśniowo-powięziowy mięśni działających na TMJ: (głównie m. żwacz, m. skroniowy, m. skrzydłowy boczny i przyśrodkowy oraz mięśnie nad i podgnykowe, mięśnie podpotyliczne)
• masaż punktów spustowych
• mobilizacje i trakcje stawów twarzoczaszki oraz stawów kręgosłupa i miednicy
• techniki odblokowujące krążek stawowy
• terapia narzędziowa
• ćwiczenia mięśni twarzy i szyi
• igłoterapia
• kinesiotaping
• drenaż limfatyczny

Uzupełnieniem a często nierozłączną składową terapii jest:

•  współpraca z lekarzem prowadzącym, który decyduje o konieczności leczenia ortodontycznego lub  zastosowania szyny relaksacyjnej
• ćwiczenia pacjenta w domu (autoterapia)
• dobranie wkładki korygującej ustawienie kości piętowych i miednicy
• psychoterapia
• relaksacja

Obszary zastosowania fizjoterapii stomatologicznej

• Stomatologia i ortodoncja
  

  Rehabilitacja w stomatologii i ortodoncji to procedury pomocne pacjentom borykającym się np. ze szczękościskiem (trismus), który w znacznym stopniu potrafi ograniczyć zakres ruchomości żuchwy i utrudniać lub nawet uniemożliwić leczenie ortodontyczne i stomatologiczne.
  Stosuje się je również po ekstrakcji zęba, kiedy pojawia się obrzęk i ból.
  Relaksacja mięśni często jest niezbędna przed założeniem aparatu ortodontycznego, szczególnie u pacjentów z TMD z uwagi na bardzo duże napięcie  w obrębie całego aparatu stomatognatycznego.  Zastosowanie drenażu limfatycznego, rozluźniania mięśni i kinesiotapingu pozwala znacznie ograniczyć  dolegliwości związane z procedurami endodontycznymi.

• Bóle głowy

  Bardzo często zaburzenia TMD są ściśle powiązane z bólami głowy. Mogą one być wynikiem zaburzeń samego stawu skroniowo-żuchwowego i przybierać postać typowych napięciowych bólów głowy lub nasilać współistniejące migreny.

Bóle głowy w TMD obejmują:

• potylicę i skronie
• okolicę żwaczy (obszar do przodu od małżowiny usznej)
• ból za okiem
• bóle promieniujące do konkretnego punktu na głowie
• bóle napięciowe w odc. szyjnym kręgosłupa

Dolegliwości często nasilają się w sytuacjach zwiększonego poziomu stresu lub obciążenia psychofizycznego (np. depresja,lęki, przyjmowane leki).

Bóle TMJ, migrenowe oraz napięciowe bóle głowy mogą się wzajemnie nasilać. Tłumaczy to zjawisko sensytyzacji układu nerwowego. Dochodzi w takim przypadku  do uwrażliwienia struktur nerwowych gdzie np. nasilenie objawów w stawach skroniowo-żuchwowych wywołuje bóle migrenowe, jednakże ta zależność może być również odwrotna.

Nakładające się na siebie zaburzenia TMJ, migreny i bóle typu napięciowego wymagają kompleksowego i wielokierunkowego podejścia do terapii, aby nasilające się wzajemnie dolegliwości znacząco zmniejszyć oraz poprawić komfort pacjenta.

Fizjoterapia po zabiegach chirurgii szczękowo-twarzowej

W początkowym etapie ukierunkowana jest na zmniejszenie obrzęku po zabiegu oraz obniżanie poziomu bólu. W kolejnym etapie natomiast  na  zmniejszenie szczękościsku oraz zaburzeń czucia w obrębie żuchwy i szczęki. Szybkie wprowadzenie procedur z zakresu rehabilitacji znacznie skraca okres rekonwalescencji po zabiegu i ułatwia prawidłowe gojenie tkanek.

Współpraca fizjoterapii i logopedii

Niesie ze sobą pozytywne skutki dla poprawy napięć w obrębie twarzoczaszki i traktu ustno-twarzowego.  Zaburzenia te mogą mieć charakter globalny i spojrzenie całościowe na pacjenta daje szansę na przywrócenie prawidłowych wzorców. Terapia manualna, masaż mięśniowo-powięziowy, ćwiczenia w domu to główne narzędzie pracy w tym obszarze.

Zapraszam do gabinetu:)